Wereld Droom

  Doolhof “Oh, zijn jullie al begonnen?”, gehaast kwam hij binnen. “Nee hoor, het is nog geen tijd, maar je hebt eigenlijk wel al het leukste van de les gemist…”, stelde ik hem gerust. “Ja, de juf vertelde dat ze vorige week bij een vriend naar de wc moest en daar in de wc-pot een enorme drol zag liggen. Een verse. En dat ze zich toen afvroeg wat ze daarmee moest doen.” En daarna goed de handen wassen “Wat zou jij doen?”, vroeg ik aan de jongen die inmiddels was gaan zitten. “Gewoon doortrekken?”, antwoordde hij. “Ja, dat had ik al drie keer geprobeerd, maar hij bleef liggen.” Met elkaar gingen ze allemaal oplossingen verzinnen. Alle scenario’s werden doorgesproken, maar mijn vriend attenderen op de drol in zijn wc zouden ze echt niet doen. En de drol laten liggen ook niet. Dan zou iemand denken dat hij van hem was. Er zat niets anders op dan met de achterkant van de wc-borstel de drol aan de kant te schuiven. En daarna goed de handen te wassen. De grote vragen van Kant “Wat he...

 “Een tijdkrabber , ook wel een tijdschraper of time-scratcher genoemd, is een term die niet algemeen bekend is in het Nederlands in de context van gereedschap of huishoudelijke artikelen. Het is waarschijnlijk een directe vertaling of een minder gangbare benaming.” Vol verwachting keken de kinderen over mijn schouder mee in mijn mobiele telefoon. Een van hen had vandaag de tijdkrabber tijdens de filosofieles uitgevonden en dit was het moment om Google Gemini op de proef te stellen. Zou hij weten wat het was? Wieowie? De les was al een dag eerder begonnen. Met een raadsel. Ik had de ouders een appje gestuurd: “In deze les gaan we het hebben over een filosoof die in 1452 is geboren in Italie. Hij was niet alleen filosoof, maar ook schilder en uitvinder en is ook nu nog heeeeeel bekend. Wieowie?” Binnen no time kwamen de antwoorden binnen. “Ja natuurlijk, Angela, met deze combinatie kan het gewoon alleen maar Leonardo da Vinci zijn.” De alleskunner, de homo unversalis. Uitvinde...

“Juf, Ik kan testen of jij een engel of een duivel bent.” Daar stond hij voor me, de kleinste jongen uit de klas. Een paar uur eerder had ik met hem kennis gemaakt. Hij vertelde dat hij snel boos werd en dan uit elkaar knalde. “Ooh, boosheid is best gezond hoor. Tenzij je jezelf of een ander er pijn mee doet, of iets kapot maakt.” Verwonderd had hij me aan gekeken en tijdens de les hadden we ook een aantal keer oogcontact gehad. En nu kwam hij met zijn experiment. We stonden op het bijna verlaten schoolplein, de andere kinderen waren al opgehaald door (groot)ouders of zaten aan de rijstwafels bij de bso. Maar hij niet. Verwachtingsvol keek hij me aan. Dat wist ik al lang “Maar wat deed je toen?”, vroegen de kinderen van de filosofieclub een dag later. Ik vertelde over de test die mij werd afgenomen door deze jongeman. Dat ik moest vertellen welke vinger ik het meest voelde en dat ik mijn armen naar links en rechts moest draaien. En dat hij me naar een paar minuten had aangekeken en...

  “Nou, ik ben op Vlieland geweest…” “En wij hebben met de boot gevaren.” De gesprekken over de afgelopen vakanties kwamen lekker op gang tijdens de filosofieles. Een ding was zeker: ze hadden genoten. Ik besloot te vertellen over mijn “vakantie”, waarin ik dagenlang had gehuild. De gesprekken verstomden en ze luisterden aandachtig naar wat ik te vertellen had. Terwijl ik de tekening van Saartje met haar kwispelstaartje tevoorschijn haalde. Het staartje in de tekening kon echt kwispelen en dat was dan ook de levensles die we van Saar hadden gekregen: wat er ook gebeurt, je blijft met je staartje kwispelen. "Ik zit liever in de zon" Ook in de filosofie bleken veel levenslessen te vinden: levenskunst wordt het ook wel genoemd. Vandaag kwamen er drie stromingen aan de orde uit de Griekse oudheid: de cynisten, de stoicijnen en de epicursten. Ik las voor uit het boek “De Wereld van Sofie”, dat al jaren centraal staat bij deze filosofielessen en gaf wat voorbeelden te verduidel...

  “Nou, eigenlijk heel simpel… kunst hangt in een museum. En er komt geen muziek uit de schilderijen, dus muziek is geen kunst.” Triomfantelijk keek hij om zich heen. Een drogredenering, dacht ik, en echt een hele mooie. Maar zijn argument werd snel onder uitgehaald door een klasgenoot: “Kunst hangt echt niet alleen in een museum he, op straat is er ook kunst, een beeld of zo. En eigenlijk is een foto van een mooie bloem ook kunst, toch?” Het gesprek kwam lekker op gang, maar was 10 minuten daarvoor in stilte begonnen. De lentewals van Chopin Luid pratend waren ze het lokaal van de flex-klas binnengekomen. De leerkracht vertelde dat er een invaller voor de groep stond en dat betekent meestal dat het wat onrustiger is. Dat konden de kinderen wel beamen. Ik besloot mijn lesprogramma om te gooien en eerst maar eens rustig te gaan luisteren naar klassieke muziek, de lente wals van Chopin. Op het digiboard werd de muziek gestart, op de achtergrond zagen ze een afbeelding van een blo...

  “Peace is something to cherish. But you must be careful with it. If you don’t, pretty soon there won’t be anyone to make peace with.” (Lori, 11 jaar) De kinderen waren vredig aan het tekenen in de filosofieles. Voorafgaand hadden we onze ogen even gesloten, terwijl ons hoofd rustte op tafel “Wat betekent vrede voor jou?”, was de vraag ter overdenking. En… “Hoe ziet vrede er volgens jou uit?” En bij de laatste vraag hoorde ik zelfs even iemand ontspannen zuchten: “Hoe voelt vrede eigenlijk?” Ben jij goed, dan hoor je bij mij De filosofieles was een stuk minder vredig begonnen. Ik had het spel Stratego meegenomen, al jaren favoriet bij de kinderen van deze leeftijd. En ja hoor, toen ze binnenkwamen hoorde ik al wat vreugdekreetjes. De teams werden zorgvuldig samengesteld: “Ben jij goed in Stratego? Dan hoor je bij mij.” Maar toen bleek dat dit spel toch anders was, dan ze gewend waren, ontstond er onrust. “Ja, maar hoe weet ik dan wie de maarschalk is als hij geen nummer heef...