Wat heeft Plato met stroopwafels te maken?

 

“Wat is dit?”, vroeg ik, terwijl ik een cirkel op het bord tekende. “Een bal, een voetbal, een volleybal, een hamburger, een cheeseburger…” De kinderen van deze flex-klas in Amsterdam-West hadden hun tweede filosofieles en kregen een oefening in creatief denken. Eerst waren ze nog wat onwennig, maar uiteindelijk kwamen ze op meer dan 150 mogelijkheden voor de cirkel die op het bord stond.

Heel veel antwoorden

Ook dit is filosofie, niet alleen diep nadenken, maar ook creatief denken. En dan zijn er heel wat antwoorden mogelijk…” Ik besloot strepen te zetten op de cirkel en vertelde ze dat er nu nog maar antwoord mogelijk was. “Een stroopwafel!!!”, antwoordde het meisje vooraan. Ze had de hele les goed geluisterd, maar nog niet veel gezegd. En zij kreeg natuurlijk de stroopwafel, die ik uit mijn tas haalde.

Eens of oneens?

Niet om op te eten, maar om te bestuderen. Ze kreeg er namelijk nog drie. En een bijbehorende vraag: “Zijn deze stroopwafels hetzelfde?” Ze bekeek ze met aandacht en kwam tot de conclusie dat ze allemaal van vorm verschilden. Er waren stukjes afgebroken, de opdruk was niet overal hetzelfde. En misschien zat in de een wel iets meer suiker dan de ander. Maar er waren ook kinderen die vonden dat een stroopwafel een stroopwafel was. En dan was er nog een groep twijfelaars. In de klas werden drie hoeken gemaakt: eens (groen), oneens (rood) en eens/oneens (oranje). De kinderen mochten naar de hoek lopen die paste bij hun antwoord. Ze namen hun stelling in.

Ze veranderden van mening

Nu kon het filosoferen pas echt beginnen. Er werd goed geluisterd naar elkaars argumenten en er waren zelfs kinderen die halverwege besloten om toch naar een andere hoek te lopen. Ze veranderden van mening. Zo af en toe legde ik ze een verdiepende vraag voor en toen ik het gevoel kreeg dat we het nu wel van alle kanten hadden besproken, liet ik ze een filmpje zien over hoe stroopwafels worden gemaakt in de fabriek. Over welke ingredienten er worden gebruikt en hoe ze de ronde vorm krijgen. Om vervolgens verpakt te worden en naar de winkel te gaan. Het bracht ons weer op nieuwe ideeen.

In de binnenbioscoop

De stroopwafel rook wel erg lekker. Aan het einde van de les, mochten de kinderen hun ogen sluiten. En zich inbeelden dat ze van Mars kwamen en voor het eerst van hun leven een stroopwafel zouden eten. We gingen eerst voelen, toen ruiken en luisteren. Om vervolgens onze binnenbioscoop aan te zetten en de stroopwafel voor ons te zien. Dat lukte. Toen we onze ogen openden lag daar het brokje stroopwafel en stopten we het in onze mond. We lieten het smelten op onze tong en beseften dat hij nog nooit zo had gesmaakt.

“Wat heeft dit allemaal te maken met Plato?”, vroeg ik na afloop. En ik vertelde ze over de ideeenwereld (de stroopwafel die je ziet als je je ogen dicht hebt!) en de fysieke wereld (de stroopwafel die we hebben onderzocht met onze zintuigen). “Nou, ze waren allebei even lekker!”

Met dank aan:

De kinderen van basisschool 't Koggeschip te Amsterdam

Meer lezen:

Over Plato en zijn ideeenleer: Plato - Wikipedia

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Is het een kwestie van smaak?

Afbeelding
“Nou, dan moeten we maar gaan stemmen…”, opperde het meisje. Ze stond voor de groep met in haar hand een kaart. Op de voorkant stond een afbeelding van een wit gebouw op palen en aan alle kanten ramen. Het was een ontwerp van de architect Le Corbusier. De kaart ging nog even rond en de afbeelding werd met veel aandacht bekeken. Waarna de stemming volgde: “Dus, wie van jullie vindt dat dit kunst is?” De vingers gingen de lucht in en de meerderheid stemde in. “Oke, dan is het dus kunst en leg ik het bij de andere kaarten neer…” concludeerde het meisje en ze leek opgelucht. Ze had haar taak aan het begin van deze filosofieles over kunst met veel enthousiasme volbracht. Door van de stapel kaarten met afbeeldingen een selectie te maken: kunst of geen kunst? Kunst hoeft niet mooi te zijn? Ik besloot om eens samen de definitie van kunst te verkennen. “Dus als de meerderheid van jullie vindt dat het kunst is, dan is het kunst?”, waarbij ik terugkeek op de afbeelding van het gebouw. Nee, da...
Meer lezen

Een ongeluk bij een geluk

Afbeelding
  “Zou je met de filosofieles misschien aan kunnen sluiten bij het IPC-thema?”, was de vraag van de school. En ze vertelde enthousiast over het vakoverstijgende thema “Wat als het jou overkomt?”. De klas was al naar het Anne Frankhuis geweest, ze hadden het gehad over oorlogen, overstromingen en in het atelier hadden ze prachtige gedenkstenen gemaakt. Het “iets overkomen” zonder dat je er zelf eigenlijk iets aan kan doen, was al van alle kanten belicht. Of toch niet? Er kan je toch ook iets leuks overkomen? Aan de telefoon had ik collega Max. Hij zou deze dag de lessen verzorgen en had een strak lesplan gemaakt, dat we nog even gingen voor bespreken. Halverwege kreeg ik een ingeving… “Er kan je toch ook iets leuks overkomen? Een bijzondere ontmoeting, een klein wonder, de loterij winnen.” Aan de andere kant van de lijn bleef het stil. “Nou”, zei Max, “Dan heb ik in ieder geval een anekdote om de les mee te beginnen…” Een ongeluk bij geluk En hij vertelde dat hij jaren geled...
Meer lezen

Wie met weinig kan leven, is rijk

Afbeelding
  “Kennen jullie het verhaal van Ludwig? De glimworm die niet kon glimmen? Nee? Oke, dan zal ik het vertellen..” De kinderen van groep 7 hadden vol bewondering gekeken naar een you-tube filmpje met daarin glimwormen, die oplichtten in de nacht. Er was bijpassende klassieke muziek bij en we waren helemaal in de stemming om met de filosofieles te beginnen. “Hebben jullie Ludwig ook gezien?” “Ja juf, dat was de glimworm die geen licht gaf.” Iedereen kon glimmen En ik vertelde over Ludwig die bij de andere glimwormen navraag ging doen. Zijn buurvrouw Anne bleek te gaan glimmen als ze naar het gezang van de nachtegaal luisterde, Zijn tante Sidonia begon te glimmen als ze een zonnebad nam en zijn neef Carolus begon te glimmen als hij iets lekkers te eten had. Ludwig probeerde ook dit alles. Maar de nachtegaal zong te hard voor hem, de zon deed pijn aan zijn ogen en in het eten zaten zandkorrels. Ludwig bleef mokkend alleen achter op zijn blaadje zitten. Toen besloten de anderen hem o...
Meer lezen