Als ik je weer zie

 

“Er is één grote vraag waar de kinderen van groep 8 zich al jaren mee bezig houden…”, startte ik de filosofieles. In de eerste les hadden deze kinderen kennis gemaakt met de Big Three (Socrates, Plato en Aristoteles). Ze hadden onderzocht waar zij over hadden nagedacht, en waren zelf aan de slag gegaan. Filosofie Leren en Leren Filosoferen. Aan het eind van die les kwamen ze zelf met allerlei vragen en ik stelde voor om die te verzamelen voor de volgende keer. Eigen vragen maakt de betrokkenheid van de leerling groot.

Maar toen kwam de mail van de leerkracht: “Sorry, ik ben de hele week ziek geweest, het is me niet gelukt om de vragen te verzamelen, maar misschien kun je iets met het thema Vriendschap?” “Er zijn vast filosofen die zich hier mee bezig houden…”, antwoordde ik haar.

Mijn zoektocht bracht me bij Michel de Montaigne, de Franse kasteelheer die aan het eind van de Middeleeuwen woonde in de buurt van Bordeaux. Hij had een torenkamer vol boeken van de oude filosofen, sloot zich daar de hele dag op om te lezen. Want lezen was de troost van zijn leven. En dat was precies waar zijn filosofie over ging: de praktische wijsheid, de levenskunst. Hij onderzocht zichzelf en dat wat hij dagelijks meemaakte. Zo ook zijn bijzondere vriendschap met Etienne de la Boetie. Hier schreef hij een essay over, die zelfs door de koning werd gelezen.

“Oke, vrienden dus…” “Wie van jullie heeft er een echte vriend?” Er gingen veel vingers in de lucht, ondertussen werd er druk rondgekeken. “Maar waar herken je een vriend aan, wat is dat dan vriendschap?” De kinderen hoefden niet lang na te denken. “Dat je dezelfde dingen leuk vindt.” “Dat hij er ook voor je is, als je je niet zo fijn voelt.” En zo gingen ze nog wel even door.

Het onderwerp had ze gegrepen. Zeker toen ik ze het verhaal vertelde van Maurice, een jongen die ik jaren geleden had begeleid. Hij ging naar de middelbare school, had daar geen vrienden. Totdat de meest populaire jongen van de klas hem aanbood zijn vriend te zijn. En al zijn vrienden zouden ook de vrienden van Maurice worden. Hij moest dan wel de volgende dag 100 euro meenemen. “Is vriendschap te koop?”

“Tijd voor muziek… Wist je dat je uit songteksten ook veel wijze inzichten kunt krijgen?” Toevallig had ik die dag ervoor op Spotify een playlist geopend. Ik ben een grote fan van Typhoon en luisterde naar het nummer “Als ik je weer zie…”. En ja hoor, deze tekst zou perfect passen bij de les over vriendschap. En niet alleen de tekst, ook de bijbehorende beelden in de videoclip.

 Ik nodigde de kinderen uit om de videoclip te bekijken en aantekeningen te maken van delen uit de songtekst die “bij je binnen komen”. De clip werd gestart, sommige kinderen kenden het nummer, een paar begonnen al wat dansbewegingen te maken. En zo af en toe werd er wat opgeschreven in het boekje.

.

Na afloop was het stil. Er werd met aandacht naar elkaar geluisterd, toen we de inzichten gingen inventariseren:

Ik hoef je niet uit te leggen, niets te zeggen. Niemand die ons in kan halen, evenaren.

Dan gaan we verder waar we gebleven waren.

Al die jaren dat we samen waren, weer terug. Als ik je weer zie.

De tijd vliegt voorbij zonder pauzes.

Al zit ik soms fout, je neemt me niets kwalijk.

Een blik voor een miljoen verhalen.

Elke sorry die is overbodig.

Je bent daar als de nood het hoogst is.

Zelfs als ik je niet zie, dan voelt het altijd nog met zijn twee.

Er kwamen voorbeelden en verhalen. Het onderwerp “vriendschap”, kreeg een diepere dimensie. En we besloten nog een keer de videoclip te bekijken. Hadden we misschien nog iets over het hoofd gezien/gehoord? Tot slot mocht ieder voor zich in stilte één van de inzichten laten bezinken. Wat betekent dit voor jou en jouw vriendschap?

 

Het was inmiddels al bijna tijd. En traditiegetrouw sluiten we de les af met het geven van een hartje (snoepje). Aan iemand die je enorm bewondert, die je heeft geholpen, waar je om hebt kunnen lachen, of… op wie je misschien al die jaren stiekem verliefd bent. Ik nam afscheid van deze wijze kinderen en terwijl ik met een glimlach van oor tot oor in de auto stapte, zette ik de radio aan. En ja hoor… daar was “ons” nummer: Als ik je weer zie.

Met dank aan: 

De kinderen van IKC Overhoeks te Amsterdam

Meer lezen: Michel de Montaigne - Wikipedia