Just stop and be nice

 


“Stop, sto-o-p.” Verbaasd keek ik in de richting waar het rumoer vandaan kwam. De les was nog niet eens begonnen en ze wisten al waar het over ging. “Ja, maar hij irriteert me…”, kreeg ik als verklaring toen ik vroeg wat er aan de hand was. En inderdaad: ik zag dat de ene jongen met zijn voet de voet van de andere jongen aanraakte. “Super, dank je wel, voor deze introductie van de les, want hoe is het mogelijk, dit is precies waar we het over gaan hebben vandaag. Het was de vijfde les van de cursus Harmonie in de klas.

“In 1991, toen jullie nog niet eens geboren waren, werd er ook veel STOP gezet.” En ik liet de kinderen op het bord een tekening zien uit het boek “Children teachers of peace” van Gerald Lampolsky. “Wat zou jij tegen de wereldleiders willen zeggen?” had hij gevraagd aan een aantal kinderen. Hun antwoord mochten ze tekenen. En de tekeningen werden verzameld in het boek. Shannon van 9 jaar had een eenvoudige boodschap: een regenboog met een hart erin en daarbij de tekst “Just stop and be nice”. Daaronder haar handtekening: Love Shannon. De kinderen werden er stil van.

“Hoe zorg je ervoor dat er echt wordt geluisterd naar jouw STOP?” In tweetallen gingen we hiermee oefenen. De een liep naar de ander toe en als de ander het gevoel had dat hij of zij te dicht bij kwam, dan zou hij STOP zeggen. Als het voor de ander voelde als een echte STOP, dan zou hij geen stap meer verzetten. Zoniet, dan zou hij doorlopen. We ontdekten wat hierbij werkte: de ander aankijken, oogcontact maken. Maar ook door zelf kalm te blijven en een krachtige stem te geven. En sommige kinderen ontdekten dat alleen al een blik in de ogen en een krachtige lichaamstaal voldoende waren om te stoppen. Ik had zelf ook nog een tip, waar mijn hond me vaak aan hielp herinneren: zeg niet meer dan drie keer per dag STOP, anders luistert ze niet meer naar je!

“Maar waar zeg je zoal STOP tegen?” We maakten een flinke inventarisatie: oorlog, ruzie, pesten, buitensluiten, armoede, boeven, mishandeling, het vervuilen van de aarde, ongelukken, elkaar irriteren. En natuurlijk beseften we dat wij zelf niet in staat zijn om in ons eentje de oorlog te stoppen, of de armoede aan te pakken. “Wat kunnen we wel doen?” Ik stelde voor dat we vanaf vandaag het goede voorbeeld zouden geven. Kinderen worden niet meer gepest, we doen elkaar geen pijn, we gooien geen afval meer op straat. Want als we allemaal het goede voorbeeld geven, dan wordt de wereld er een stuk mooier op.

You may say I'm a dreamerBut I'm not the only oneI hope someday you'll join usAnd the world will live as one.

(Imagine, John Lennon)

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Is het een kwestie van smaak?

Afbeelding
“Nou, dan moeten we maar gaan stemmen…”, opperde het meisje. Ze stond voor de groep met in haar hand een kaart. Op de voorkant stond een afbeelding van een wit gebouw op palen en aan alle kanten ramen. Het was een ontwerp van de architect Le Corbusier. De kaart ging nog even rond en de afbeelding werd met veel aandacht bekeken. Waarna de stemming volgde: “Dus, wie van jullie vindt dat dit kunst is?” De vingers gingen de lucht in en de meerderheid stemde in. “Oke, dan is het dus kunst en leg ik het bij de andere kaarten neer…” concludeerde het meisje en ze leek opgelucht. Ze had haar taak aan het begin van deze filosofieles over kunst met veel enthousiasme volbracht. Door van de stapel kaarten met afbeeldingen een selectie te maken: kunst of geen kunst? Kunst hoeft niet mooi te zijn? Ik besloot om eens samen de definitie van kunst te verkennen. “Dus als de meerderheid van jullie vindt dat het kunst is, dan is het kunst?”, waarbij ik terugkeek op de afbeelding van het gebouw. Nee, da...
Meer lezen

Een ongeluk bij een geluk

Afbeelding
  “Zou je met de filosofieles misschien aan kunnen sluiten bij het IPC-thema?”, was de vraag van de school. En ze vertelde enthousiast over het vakoverstijgende thema “Wat als het jou overkomt?”. De klas was al naar het Anne Frankhuis geweest, ze hadden het gehad over oorlogen, overstromingen en in het atelier hadden ze prachtige gedenkstenen gemaakt. Het “iets overkomen” zonder dat je er zelf eigenlijk iets aan kan doen, was al van alle kanten belicht. Of toch niet? Er kan je toch ook iets leuks overkomen? Aan de telefoon had ik collega Max. Hij zou deze dag de lessen verzorgen en had een strak lesplan gemaakt, dat we nog even gingen voor bespreken. Halverwege kreeg ik een ingeving… “Er kan je toch ook iets leuks overkomen? Een bijzondere ontmoeting, een klein wonder, de loterij winnen.” Aan de andere kant van de lijn bleef het stil. “Nou”, zei Max, “Dan heb ik in ieder geval een anekdote om de les mee te beginnen…” Een ongeluk bij geluk En hij vertelde dat hij jaren geled...
Meer lezen

Wie met weinig kan leven, is rijk

Afbeelding
  “Kennen jullie het verhaal van Ludwig? De glimworm die niet kon glimmen? Nee? Oke, dan zal ik het vertellen..” De kinderen van groep 7 hadden vol bewondering gekeken naar een you-tube filmpje met daarin glimwormen, die oplichtten in de nacht. Er was bijpassende klassieke muziek bij en we waren helemaal in de stemming om met de filosofieles te beginnen. “Hebben jullie Ludwig ook gezien?” “Ja juf, dat was de glimworm die geen licht gaf.” Iedereen kon glimmen En ik vertelde over Ludwig die bij de andere glimwormen navraag ging doen. Zijn buurvrouw Anne bleek te gaan glimmen als ze naar het gezang van de nachtegaal luisterde, Zijn tante Sidonia begon te glimmen als ze een zonnebad nam en zijn neef Carolus begon te glimmen als hij iets lekkers te eten had. Ludwig probeerde ook dit alles. Maar de nachtegaal zong te hard voor hem, de zon deed pijn aan zijn ogen en in het eten zaten zandkorrels. Ludwig bleef mokkend alleen achter op zijn blaadje zitten. Toen besloten de anderen hem o...
Meer lezen