Wereld Droom

  “Geloof jij in het lot? Dat je gelooft, dat alles wat er gebeurt, voorbestemd is?” Het was woensdagavond en de filosofieclub was present. Voor ons op tafel stond een grote kristallen bol. Daaromheen had ik allerlei tarot-kaarten neergelegd. De kaarten werden met aandacht bekeken, zo ook de glazen bol. Er kwamen wat verhalen bij de kinderen los, over bijgeloof: vrijdag de 13 e , de zwarte kat die de weg oversteekt, dat onder een ladder doorlopen echt tot ongeluk zou leiden. Maar ook over waarzeggers en sterrenkijkers en sterrenbeelden. Wat zou daar allemaal van waar zijn? De Grieken vroegen het orakel om raad “De Grieken geloofden dat het beroemde orakel van Delphi de mensen kon vertellen wat hun lot was. De orakelgod was Apollo en hij sprak via de priesteres Pythia, die op een kruk boven een kloof in de aarde zat. Uit deze kloof kwamen dampen naar boven, waardoor Pythia duizelig werd.” En ik deed alsof ik Pythia was en de dampen had opgeschoven. Verwonderd keken ze toe. ...

  “Ik neem de gele blokjes”, en terwijl hij dat zei griste hij de Lego-blokjes al bij elkaar en schoof het hoopje naar zijn kant van de tafel. “Nou, ik ga een boot maken, maakt eigenlijk niet uit welke kleur.” Verbaasd keek ik op: “Een boot? Dat is ook toevallig, daar gaat vandaag de filosofieles over. Nou ja, eigenlijk een schip. Het schip van Theseus.” Ik besloot de rest van het verhaal nog even te laten rusten, eerst moest er gebouwd worden. Iedereen maakte zijn eigen schip, en het was doodstil. Legoblokjes als atomen En terwijl ik ondertussen ging voorlezen uit het boek “De Wereld van Sofie”, over Democritus en de atoomtheorie, bedachten de kinderen al dat je lego-blokjes eigenlijk ook als atomen kon beschouwen. Er waren best veel overeenkomsten. Dat ze iedere keer een andere vorm konden aannemen, dat ze heel lang mee konden, dat je ermee kon bouwen, en ook weer kon afbreken. Sommige kinderen vertelden dat ze zelfs nog speelden met de lego-blokjes van hun grootvader.  ...