Wereld Droom

  “Wow, wat een prachtige foto… Ze gaan helemaal op in het verhaal.” “Goed kijken”, app ik terug. “Wat klopt er niet aan?” Mijn vriendin (aan de andere kant) van de whatsapp blijft even stil. Ze neemt de tijd om te kijken. Te kijken naar de foto die ik haar heb doorgestuurd. Het onderschrift was “Kijk, zo mooi vonden ze de voorstelling van Koning Midas en de Gouden Kluif gisteren.” Maar er was helemaal geen voorstelling van Koning Midas geweest en de foto die ik haar had gestuurd was door AI in elkaar gezet. Het werd voor mij een experiment: als je niet weet dat het door AI is gemaakt, zie je het dan nog wel? “Heel eng… zo zie je niet meer wat echt of niet echt is”, appt ze terug. “We zien het gewoon niet meer.” Ik besloot nog eens goed naar de foto te kijken. Een meisje met vlechtjes in het haar, roze wangetjes. Met naast haar nog een meisje van een jaar of zes. En daarachter de rest van het publiek, wat wazig. Ik ging letten op de kijkrichting, de schaduw, de details en ontdek...